Nikola Dimitrović (1990, Beograd) završio je osnovne i master studije Fakulteta Likovnih umetnosti Univerziteta Umetnosti u Beogradu 2019. godine na katedri za slikarstvo. Iako u zvanju slikara, često se opredeljuje da svoje umetničke ideje artikuliše kroz koncept, video art, prostornu instalaciju i skulpturu, koja mu omogućava da pristupi neophodnom eksperimentisanju, kritičkom promišljanju i angažovanju. U svom radu Dimitrović se najčešće dotiče pitanja identiteta, tradicije, rodnih stereotipa i uloga, kao i preplitanjem religioznih i seksualnih elemenata. Učestvovao je na preko trideset grupnih izložbi u Srbiji i inostranstvu i realizovao šest žiriranih samostalnih izložbi. Svoje izlagačko iskustvo obogatio je ulogom kustosa u iniciranju i ostvarenju višemesečnog grupnog projekta Trilogy: Time, Space, Identity koji je okupio petnaest mladih umetnika u kulturnom centru Magacin 2019. godine u Beogradu. Dobitnik je nagrade za “Najbolji film u selekciji Eksperimentalni film/Video art“ na 71. Martovskom festivalu 2024. Njegovi radovi su deo muzejskih kolekcija. Aktivan je na domaćoj i regionalnoj sceni. Trenutno živi i radi na relaciji Beograd-Istanbul.
Ljiljana Ilić je završila nemački jezik i književnost na Filološkom fakultetu u Beogradu. Izdala je dve zbirke poezije: Nije zabava to sve (Pesničenje) i Preča posla (Edicija Najbolja, Udruženje književnika i književnih prevodilaca Pančeva). Članica je organizacionog tima Pesničenja, poetskih događaja godinama organizovanih u Kulturnom centru Rex u Beogradu i širom Srbije. Zajedno sa umetničkom grupom Škart i piscem Davidom Albaharijem uređivala je i objavljivala izdanja sa književnim prilozima autora iz cele regije (Kulturni centar Albahari). Prevodi književnost za brojne izdavačke kuće (Booka, Bulevar Books, Propolis Books, Prometej) i članica je Udruženja književnih prevodilaca Srbije, kao i mreže Traduki, koja okuplja prevodioce sa nemačkog jezika u jugoistočnoj Evropi. Od decembra 2023. godine radi kao konsultantkinja za komunikacije i medije u Kulturnom centru Beograda.

OVO NIJE MESTO ZA SEDENJE
Ovaj performativni i participativni čin sa karakterom hepeninga, odvijaće se u javnom prostoru podzemnog prolaza kod palate Albanija, kao i na otvorenom prostoru u neposrednoj blizini i oko Kulturnog centra Beograda. Rad predstavlja svojevrsan poziv na akciju i reakciju, učešće, presek stanja, protest i refleksiju društva u kome je prividni protagonista stolica, a čovek njen nosilac, upravitelj, korisnik i službenik. Aranžiranjem stolica u prostoru imitirajući različite setinge iz svakodnevnog života otvara se jedan novi prostor, hibridni, transformativni u kome se mešaju pitanja estetike svakodnevice (M. Glavurtić), panoptičkog modela društva (Dž. Bentam) i paradoksa (S. Žižek).