Izbor crteža na petoj izložbi Veličkovićevih radova u Galeriji RIMA koncentrisan je oko grupe radova nastalih od 1960. do 1971. godine, kao podsećanja na ovu prelomnu deceniju za umetnika, pre svega njegovih reprezentativnih dela kao što su Železničar i Utopljenik, analognih njegovim istoimenim slikama; tu je i njegova Kompozicija proizvedena u majstorskoj radionici Krste Hegedušića, njegov Šišmiš, izložen na Bijenalu u Parizu, kao i njegov Istrgnuti cvet i figura sa Bijenala u Sao Paulu.

Šezdesete su bile prekretnica u stvaralaštvu Vladimira Veličkovića kada je umetnik napravio korpus slika i crteža čija je vrednost prepoznata i priznata na najznačajnijim izložbama beogradske i jugoslovenske umetnosti, uključujući i Oktobarski salon (Beograd, 1963) i Trijenale likovnih umetnosti (Beograd, 1964), kao i jugoslovenske izložbe na Bijenalu u Sao Paulu (1963), San Marinu (1965) i Parizu (1965). Nagrada za slikarstvo na Pariskom bijenalu donela mu je stipendiju za boravak u Parizu – rezultat toga je njegova odluka 1966. da se preseli u Francusku, radi i razvija se u okviru pre svega pariske, ali i međunarodne umetničke scene. Iza svih javnih priznanja, u privatnosti umetnikovog ateljea, šezdesete su obeležile suštinske promene unutar Veličkovićevih slika i njegov referentni skok iz lokalnog konteksta neonadrealizma u tadašnji savremeni internacionalni diskurs nove figuracije.

Veličkovićevo slikarstvo s kraja pedesetih i početka  šezdesetih godina prošlog veka, perioda kada je izlagao sa grupom Mediala (1959, 1960), obeležili su prizori tajnovitosti i košmarne atmosfere mračnih podruma i tamnica, portreta. Sugerišući unutrašnje svetove ludila i traume, ili predstave figura i pejzaža koji kulminiraju u njegovim monumentalnim Strašilima. Sve do druge polovine 1960-ih, Veličkovićeva dela su u Beogradu analizirana u okviru diskursa reformisanog nadrealističkog modela slikarstva.

Rani tumači Veličkovićevih dela izvore za njegovu ikonografiju nalazili su u specifičnom izboru istorijskih paragona – od Direra do Goje, od El Greka do „plavog“ Pikasa, kao i u sećanjima iz detinjstva na uznemirujuće prizore iz Drugog svetskog rata. Svrstavanje njegovog slikarstva u neo-nadrealističko zadržalo se u domaćoj kritici i posle 1963. Međutim, tada su se desile prve značajnije promene u Veličkovićevom slikarskom modelu.

Osnovana 2008. Galerija RIMA je trenutno jedna od najaktivnijih i najprestižnijih privatnih galerija u Srbiji. Svoje izložbene i prateće programe realizuje na dve galerijske lokacije i u dva grada – Beogradu i Kragujevcu. Galerija RIMA je fokusirana na dvadesetu i dvadeset prvu umetnost i umetnike iz Srbije i šireg regiona bivših jugoslovenskih republika.

Podjednaka je zastupljenost etabliranih umetnika iz prošlosti i savremenih autora koji su i dalje aktivni na domaćoj i međunarodnoj umetničkoj sceni.

Kada su u pitanju istorijski afirmisani umetnici, Galerija RIMA u svojim izložbenim i izdavačkim projektima insistira na novim otkrićima, na kustoskim interpretacijama i teorijskim „čitanjima“; istovremeno nudi profesionalni okvir, podršku i vidljivost umetnicima različitih generacija. Galerija RIMA je za deset godina svog delovanja organizovala preko pedeset izložbi u sopstvenim izložbenim prostorima i nekoliko izložbenih projekata u saradnji sa javnim institucijama. Zahvaljujući visokim standardima i profesionalnom poslovanju Galerija RIMA ostvaruje kontinuiranu saradnju sa najeminentnijim umetnicima sa Balkana, sa najuglednijim imenima iz oblasti teorije i istorije umetnosti, kao i sa najznačajnijim kulturnim institucijama u Srbiji. Galerija promoviše umetnost ne samo kroz izložbe, već i kroz svoju plodnu izdavačku delatnost. Prepoznatljive publikacije i elegantne i razrađene monografske studije dragoceni su doprinos istraživanju i tumačenju umetnosti dvadesetog i dvadeset prvog veka.